مشخص است که بازی ها و اسباب‌ بازی های جورچین و مهارتی (مانند لگو) می‌توانند نوع تفکر کودکان را تغییر دهند.
این دسته از بازی‌ها خلاقیت و مهارت‌های مختلف کودک را تحریک کرد و روانشناسان هم بر این باورند طراحی محیط زندگی و چیزی که کودک را مجبور به بدست آوردن مهارت حل مسائل میکند، بایستی از سنین پایین کار شود.

مهم‌ترین و بارزترین مهارتی که کودک در بازی با این اسباب بازی ها می یابند، هماهنگی عصب و عضله دست و پا و کسب مهارت های حرکتی می باشد.
به علاوه، مهارت‌های فضایی، افزایش ظرفیت خلاقیت و تفکر گرایی، کسب مهارت اجتماعی و هم چنین بالا رفتن توانایی زبانی از دستاوردهای ارزشمند استفاده از این گونه وسیله هاست.

هرچند که کودک اکثراً طبق دستورالعمل بازی که روی این مدل اسباب‌بازی‌ها وجود دارد عمل می‌کند،
اما کم کم در ذهن خود چیزی که می‌خواهد بسازد را میتواند طراحی و تحلیل کند.
هرچه کودک بیشتر از این دست بازی ها را بازی کند، می تواند ایده‌های بیشتری برای ساخت چیزهای جدید پیدا کند.
بدین ترتیب آمادگی برای شروع کاری که خودش فکرش را کرده، بیشتر خواهد شد.

مطمئناً قرار دادن قطعات ریز در کنار هم برای کودک کار چندان آسانی نیست.
دقیقا به همین علت است که کنار هم قرار دادن این قطعات باعث افزایش مهارت‌های حرکتی کودک و صدالبته هماهنگی میان دستها و چشم میگردد.
این قبیل بازی‌ها برای کودکانی که برای نوشتن مشکل دارند و یا مهارت های حرکتی خوبی ندارند، میتواند بسیار مفید باشد.

تنها دلیلی که کودک با این گونه اسباب‌بازی‌ها به بازی می‌پردازد، این است که از بازی کردن با این وسایل لذت می برد.
همین امر شانس تقویت مهارت‌های بنیادی و ساختمانی را در فرزند شما بالا میبرد.
این گونه اسباب‌بازی‌ها کودک را با ایده های جدید درگیر می‌کند،
حتی اگر شما خودتان هم در کنار کودکتان با این تیپ اسباب‌بازی‌ها چیزی بسازید، او میبیند و میتواند از ساخته شما ایده بردارد و بتواند خودش طرحی جدید به وجود آورد.

کودکان زیادی وجود دارند که ابتدا علاقه‌ای به این قبیل بازی‌ ها نشان نمیدهند،
این کودکان علاقه ای به این بازی‌ها ندارند چرا که با خود فکر می‌کنند که در این بازی زیاد خوب نیستند و مانند بقیه نمی‌توانند با آنها بازی کنند.
این در حالیست که هیچ نوع استانداردی برای این بازی‌ها وجود ندارد
و هیچ نوع درجه‌بندی خاصی نمی‌توان برای آنها متصور شد.
بنابراین آنها نیز خیلی زود موفق میشوند در این گونه بازی‌ها مهارت کسب کنند

و میتوانند در کنار دیگران اعتماد به نفس بازی با آنها را پیدا کنند.

یکی از مهم‌ترین نکته ها در این گونه بازی‌ها، بداهه بازی است.
اینکه کودکان تلاش کنند فقط با ابزار و قطعات موجود چیزی را درست کنند، آنها را کمک می‌کند تا با وجود کم و کاستی هایی که در نبود بعضی قطعات وجود دارد، بالاخره به هدف برسند.
این خود یعنی کسب یکی از مهارتهای مهم که آن مهارت حل مسئله می باشد.
او در بازی می آموزد که حتما نباید از نقطه ای شروع کرد و به نقطه ای دیگر ختم شد.
یاد میگیرد این احتمال نیز وجود دارد که مسیرهای مختلف زیادی بین این دو نقطه بوجود آید.

هنگامی که کودک قطعه‌ای عجیب یا نامتعارف می‌سازد، یا از رنگ‌های متفاوت و جدید استفاده می‌کند باید او را مطمئن کنید که این تفاوتها به هیچ وجه بد نیست.
میتوان درختی داشت که رنگش سیاه و سفید باشد، یا ماشینی که چرخ ندارد!
بنابراین او یاد میگیرد چطور متفاوت و بدیع ایده‌های خود را بروز دهد.

بازی‌های ساختنی اکثراً کودک را وارد دنیای جدیدی می‌کنند.
این بازی ها تصویرسازی کودکان را به شدت تحریک و تقویت می‌کنند و این تصویرسازی او را وارد دنیای جدیدی میکند.
آنها در این بازی‌ها با مفهوم مهندسی بیشتر آشنایی مییابند،
چرا که ممکن است در ساخت قطعه‌ای موفق نباشند و دنبال راه دیگری برای یافتن مشکل و رفع آن باشند،
این چالشها ذهن آنها را مهندسی بار می آورد.